Οι anonymous φέρουν αρκετά από τα χαρακτηριστικά του πλήθους, όπως αυτό έχει περιγραφεί από τους Negri, Hardt. Είναι επικίνδυνοι για την κυριαρχία, γιατί anonymous είμαστε εν δυνάμει όλοι μας παρ’ όλη τη διαφορετικότητά μας (η υλοποίηση ενός DDOS είναι εξαιρετικά απλή) ενώ τα οριζόντια δίκτυα που δημιουργούν αποτελούν ασύμμετρη απειλή για τους ιεραρχικά διαρθρωμένους κατασταλτικούς μηχανισμούς των κρατών. Είναι σαν να πολεμά μία αρκούδα ένα σμήνος μελισσών. Ωστόσο, στην εποχή μας η καταστολή παίρνει και αυτή την οργανωτική μορφή παγκόσμιων δικτύων, προκειμένου να ανταπεξέλθει στην παγκοσμιοποιημένη αντίσταση των από κάτω. Μέσω διακρατικών οργανισμών (πχ ΝΑΤΟ), διεθνών αστυνομιών (πχ. Interpol, Europol), συνεργαζόμενων μυστικών υπηρεσιών (πχ CIA, M15), διεθνοποιημένων βάσεων δεδομένων (SIS, Συμφωνίες κρατών μελών – ΕΕ – ΗΠΑ) οι εντολές της καταστολής μπορούν να διαδίδονται ταχύτατα μέσα από δίκτυα πληροφοριών και συνεργασίας ανάμεσα στις εθνικές αστυνομικές αρχές, ώστε να κινητοποιούν μέχρι και τον τελευταίο βλαχόμπατσο της Ελληνικής επαρχίας. Όπως περιέγραψε ο Foucault, η εξουσία δεν λειτουργεί πάνω στους ανθρώπους αλλά μέσα από αυτούς (αυτό βέβαια ισχύει για τους μπάτσους όχι για τους αντιστεκόμενους ανθρώπους). Τα κράτη και το κεφάλαιο αντεπιτίθενται στους anonymous. Οι επιθέσεις τους όμως έδειξαν ότι κανείς πλέον δεν μένει ατιμώρητος στον κυβερνοχώρο.