«ΛΟΙΠΟΝ δεν είναι ανάγκη να φωνάξω για να με πιστέψουν,
να πουν: «όποιος φωνάζει έχει το δίκιο».
Εμείς το δίκιο τόχουμε μαζί μας και το ξέρουμε
κι όσο σιγά κι αν σου μιλήσω, ξέρω πώς θα με πιστέψεις —
συνηθίσαμε στη σιγανή κουβέντα στα κρατητήρια, στις συ-
νεδριάσεις, στη συνωμοτική δουλειά της κατοχής
συνηθίσαμε στα μικρά σταράτα λόγια πάνου άπ' το φόβο
και πάνου άπ' τον πόνο….»

Η χθεσινή απεργία βάφτηκε από το αίμα μας!!!

Οι σπαρακτικές κραυγές του διαδηλωτή από τον πόνο δεν πτόησαν τα ΜΑΤ που για άλλη μια φορά έκαναν το "καθήκον" τους. Ο λόγος για τον Γιάννη Κ. που μετά από τα βάναυσα χτυπήματα στο κεφάλι βρίσκεται σε πολύ κρίσιμη κατάσταση και κινδυνεύει η ίδια του η ζωή. Το...παράπτωμα του; Ήταν απλά να κρατάει το πανό στην πορεία. Ήταν η αγανάκτηση του και η ανάγκη του να αντιδράσει στην καταπάτηση των δικαιωμάτων του μαζί με δεκάδες άλλα αδέρφια μας που τραυματίστηκαν και αυτά σοβαρά από την ΕΛ. ΑΣ.

Οι τραυματίες ήταν κάποιοι από εμάς, είμαστε εμείς οι ίδιοι!!
Δεν μπορούμε να ανεχτούμε άλλες αιματοβαμμένες απεργίες!!
Η θηριωδία συνεχίζεται και θα συνεχιστεί όσο μένουμε απαθείς. Ήδη ομάδες αστυνομικών έχουν λάβει ειδική εκπαίδευση για στρατιωτική αντιμετώπιση των συλλαλητηρίων.

Αντιδρούμε ΤΩΡΑ στις δολοφονικές επιθέσεις των ΜΑΤ!!

Έχουμε κάθε δικαίωμα στη διαμαρτυρία και τον αγώνα και κανείς δεν μπορεί να μας το στερήσει. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε όσους έχουν τραυματιστεί, σε όσους δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται, σε όσους κινδυνεύουν την ζωή τους έχοντας ως μόνη άμυνα τα πιστεύω και τα όνειρα τους για ένα καλύτερο αύριο.
Εμάς ΑΥΤΑ είναι τα όπλα μας. Και με αυτά θα χτυπάμε. Με τις ιδέες μας και την συνείδηση μας, με την ψυχή μας που δεν υποδουλώνεται.
Μπορεί να μας χτυπάνε, να μας σκοτώνουν, αλλά με το αίμα μας που κυλάει στην άσφαλτο θα γράφονται οι ιδέες μας και τα ιδανικά μας θα μένουν εκεί ανεξίτηλα, χαραγμένα στις μνήμες. Αθάνατα αυτά και εμείς…. ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!!!


«ΧΑΜΟΓΕΛΑΜΕ κατά μέσα. Αυτό το χαμόγελο το κρύ-
βουμε τώρα.
Παράνομο χαμόγελο — όπως παράνομος έγινε κι ο ήλιος
παράνομη κ' η αλήθεια. Κρύβουμε το χαμόγελο
όπως κρύβουμε στην τσέπη μας τη φωτογραφία της αγα-
πημένης μας
όπως κρύβουμε την ιδέα της λευτεριάς ανάμεσα στα δυο
φύλλα της καρδιάς μας.
Όλοι εδώ πέρα έχουμε έναν ουρανό και το ίδιο χαμόγελο.
Αύριο μπορεί να μας σκοτώσουν. Αυτό το χαμόγελο
κι αυτόν τον ουρανό δεν μπορούν να μας τα πάρουν.»

Γ.Ρίτσος



R.A.