Αν ρωτήσεις κάποιον να σου πει τι είναι σκλάβος, το πιο πιθανόν είναι ότι θα ανατρέξει στο παρελθόν για να σου δώσει παραδείγματα, θα αναφερθεί ίσως στους σκλάβους της αρχαιότητας, στην αρχαία Ελλάδα, στην Αίγυπτο, στους ιθαγενείς της Αφρικής όπου εκατομμύρια από αυτούς μεταφερθήκαν στην Αμερική και πουλήθηκαν ως σκλάβοι. Το σίγουρο είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς θα θεωρήσουμε ότι σκλάβοι στις ημέρες μας δεν υπάρχουν.

Μπορεί να έχουμε ακούσει για κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, για άθλιες συνθήκες εργασίας, για μεροκάματα που δεν ξεπερνούν τα 5 δολάρια και ακόμα χαμηλότερα τα 2 και το 1 δολάριο, για παιδική εργασία, για εμπόριο λευκής σάρκας, αλλά δεν ακούμε σχεδόν ποτέ ότι στις μέρες μας υπάρχουν πραγματικοί σκλάβοι με την έννοια που ήταν οι σκλάβοι και στο παρελθόν. Άνθρωποι σκλαβωμένοι που δεν μπορούν να φύγουν, που αναγκάζονται να δουλεύουν χωρίς αμοιβή, καταναγκαστική εργασία 24 ώρες την ημέρα επτά ημέρες την εβδομάδα υπό την απειλή βίας. Άνθρωποι μαστιγωμένοι ξυλοδαρμένοι, που σε πολλές περιπτώσεις έχουν γεννηθεί στην σκλαβιά και δεν έχουν γνωρίσει πότε τίποτε άλλο εκτός από αυτό.

Είκοσι επτά εκατομμύρια (27.000.000) είναι οι σύγχρονοι σκλάβοι σε όλο τον κόσμο, διπλάσιος αριθμός από αυτόν που ήρθε από την Αφρική σε ολόκληρο το διαντλαντικό εμπόριο σκλάβων. Μόνο στην Ισλανδία και την Γροιλανδία δεν υπάρχει καμία μορφή υποδούλωσης, ενώ ο μεγαλύτερος αριθμός σκλάβων εντοπίζεται στην Κεντρική και Νότια Αμερική, Αφρική, Σαουδική Αραβία, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Ινδία, Κίνα, Ιράν, Ινδονησία.
Η σύγχρονη σκλαβιά είναι ένα οικονομικό έγκλημα, άνθρωποι φυλακίζουν ανθρώπους όχι απλά για να τους φερθούν άσχημα το κάνουν για να βγάλουν κέρδος. Η επιχείρηση της σύγχρονης δουλείας, είναι μια οικονομία πολλών εκατομμυρίων δολαρίων που υποστηρίζει μερικές από τις χειρότερες βιομηχανίες στη γη.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν όλα τα μέρη όπου οι σκλάβοι χρησιμοποιούνται για την διάπραξη ακραίων περιβαλλοντικών καταστροφών, κόψιμο δέντρων στο Αμαζόνιο και στην δυτική Αφρική, εξόρυξη και διασπορά υδραργύρου στη Γκάνα και Κονγκό, καταστροφή παράκτιων οικοσυστημάτων στην νότια Ασία. Είναι μια οδυνηρή σύνδεση για το συμβαίνει μεταξύ του περιβάλλοντος και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Θα αναρωτηθεί κανείς τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει να υπάρχουν στην σύγχρονη κοινωνία μας σκλάβοι. Η πληθυσμιακή έκρηξη, από 2 δις ο πληθυσμός της γης ανέβηκε στα 7 δις τα τελευταία 50 χρόνια. Η αυξημένη ευπάθεια ενός πολύ μεγάλου αριθμού ατόμων στον αναπτυσσόμενο κόσμο η οποία προκαλείται από εμφύλιους πολέμους, ασθένειες, κλιματικές αλλαγές, φυσικές καταστροφές. Σπρώχνουν ένα τεράστιο τμήμα του ανθρώπινου πληθυσμού, περίπου ένα δις ανθρώπους στον κόσμο να ζουν σε ακραίες καταστάσεις, άποροι, χωρίς δυνατότητες και ευκαιρίες.

Οι παραπάνω λόγοι όμως είναι υποστηρικτικοί και όχι αιτιώδης. Αυτό που χρειάζεται για να μετατραπεί ένας άνθρωπος που είναι άπορος και ευάλωτος σε σκλάβο, είναι η απουσία του κράτους δικαίου. Εάν το κράτος δικαίου είναι ορθό, προστατεύει τους φτωχούς και τα ευάλωτα άτομα, αν μπει στην μέση η διαφθορά, και οι άνθρωποι δεν έχουν προστασία, αν κάποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει βία ατιμώρητη, μπορεί τότε κάποιος να προσεγγίσει τους ευάλωτους και να τους μετατρέψει σε σκλάβους. Αυτό ακριβώς συμβαίνει σε όλο τον κόσμο.

Οι ιστορίες των ανθρώπων που έχουν αποδράσει από συνθήκες σκλαβιάς είναι οι περισσότερες ίδιες. Δεν τους έχει απαγάγει κάποιος, αν και υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις, όπως στο Μεξικό όπου σε βιομηχανία που έφτιαχνε καρφίτσες για ρούχα δούλευαν ως σκλάβοι άνθρωποι εθισμένοι σε ναρκωτικά και αλκοόλ και άστεγοι που είχαν απαχθεί με την βοήθεια της αστυνομίας από τους δρόμους. Οι περισσότεροι άνθρωποι γίνονται σκλάβοι επειδή κάποια στιγμή τους προσεγγίσει κάποιος άγνωστος, συνήθως περίεργος, και τους ρωτάει αν θέλουν δουλειά. Τα παιδιά τους και οι ίδιοι πεινάνε χρειάζονται φάρμακα, θα κάνουν ότι χρειαστεί για να βοηθήσουν, πηγαίνουν μαζί με το πρόσωπο που τα προσλαμβάνει 10, 100, 1000 χιλιόμετρα μακριά, βρίσκονται σε βρώμικες επικίνδυνες, μειωτικές δουλειές, για λίγο καιρό κάθονται υπομένουν, και όταν αποφασίζουν να φύγουν ανακαλύπτουν ότι δεν μπορούν ότι είναι υπόδουλοι.
Αυτό το είδος δουλείας είναι ότι ήταν πάνω κάτω η δουλεία και στο παρελθόν υπάρχει όμως ένα πράγμα που είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο και νέο όσον αφορά την δουλεία του σήμερα και αυτό είναι μια πλήρης κατάρρευση στην ανθρώπινη τιμή, ακριβοί στο παρελθόν πάμφθηνοι σήμερα. Ό μέσος όρος της αξίας ενός σκλάβου σήμερα είναι 90,00$. Πιο ακριβοί στην βόρεια Αμερική 3.000-8.000$ ενώ στην Ινδία και το Νεπάλ οι άνθρωποι μπορούν να αποκτηθούν με 5 ή 10$.

Οι άνθρωποι έχουν πάψει να είναι αγορασταία κεφάλαια και έχουν γίνει σαν τα πλαστικά ποτήρια, τα αγοράζεις πάμφθηνα, τα χρησιμοποιείς, τα τσαλακώνεις και όταν τελειώσεις μαζί τους απλά τα πετάς μακριά.

Σε αυτές τις κοινωνίες που συμβαίνουν αυτά, εκεί όπου ο άνθρωπος πλέον δεν αξίζει τίποτα, σε αυτές ακριβώς τις κοινωνίες είναι όπου ζούμε όλοι μας, και αξίζει πραγματικά να αναρωτηθούμε είμαστε πραγματικά ελεύθεροι;



Χ.Λειβαδίτη