Διατάραξη κοινής ησυχίας #1

Posted by NOIZ | Posted in , | Posted on 12:26 μ.μ.

ΣΤΑΜΤΗΣΤΕ ΝΑ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ!!!!
06.12.2010

Κοιτάμε και πάλι πίσω... Το Δεκέμβρη του 2008...

Ω εσύ εκεί...πόσο έχεις βαρεθεί να το ακούς ξανά και ξανά...Τόσες φωνές...Τόσες διαδηλώσεις...Τόση αναστάτωση...Λες και ήρθε η συντέλεια του κόσμου...και ποιοι είναι αυτοί εκεί; Ποιοι τρελοί είναι αυτοί που γλιστράνε σαν σκιές μέσα στη νύχτα; Που πάνε; Μα τι θέλουν επιτέλους; Γιατί δεν το δέχονται; Πέρασε πια τόσος καιρός! Ποιοι ανόητοι θνητοί ονειροπόλοι τρέχουν μέσα στους δρόμους; Γιατί φωνάζουν; Γιατί ποτέ δεν σταματούν να φωνάζουν; Είναι αργά..

Είμαστε εμείς οι σκιές που τρέχουν...εμείς αυτοί που φωνάζουν...

Εμείς οι μικροί και ασήμαντοι του κόσμου αυτού νέοι...εμείς δεν δεχτήκαμε...

Είναι αργά...το ξέρω, θες να κοιμηθείς...Είναι πολύ αργά...

Άφησε με να σου μιλήσω...

Άφησε με να δω μέσα στα μάτια σου ότι έχει μείνει...

Μα...όχι...και συ φοβάσαι να δεις στα δικά μου...Κόλαση εκεί και ότι έχει απομείνει τρομερό και μακάβριο σε διαπερνά...

Παίρνω το χέρι σου, έλα μαζί μου να δεις ότι βλέπω...Μα τώρα που ακούμε μαζί το ουρλιαχτό εσύ τρέμεις και τρέχεις μακριά...

Το κεφάλι σου πήγε να σπάσει...Ποιος ουρλιάζει; Τι θέλει; Τι ζητάνε επιτέλους από σένα; Είναι τρελοί και επικίνδυνοι!!! Για δες τους! Δες πως σε κοιτάνε!! Σα να μην βλέπουνε εσένα... Κοιτάνε εσένα και είναι λες και βλέπουν στο κενό και γκρεμίζονται. Εσύ ποτέ δεν μπλέχτηκες με τέτοια. Σου είπανε μάλιστα τι παθαίνεις άμα μπλεχτείς...και να τα τώρα. Είχανε δίκιο! Και συ νυστάζεις, ω πόσο νυστάζεις...!! Σου είπανε κιόλας πως έτσι πρέπει, πως αυτός που στη ζωή του θέλει να πάει μπρος έτσι κάνει. Μα δεν σε αφήνουνε, τι ξέρουν αυτοί οι χασομέρηδες;

Ακολουθώ τα ξεχασμένα βήματα σου... Να βρω την αλήθεια για σένα...Πες μου, ποιος είσαι, αλήθεια;;

Βλέπω αναπνέεις με δυσκολία και ξέρω πως σύντομα θα έρθουν να σε βοηθήσουν, θα έρθουν να σου δώσουν το δικό τους οξυγόνο και να σε βοηθήσουν να κοιμηθείς και πάλι... Σε λίγο πια δεν θα μπορείς να με ακούς...Με ακούς;

Δεν με βλέπεις καλά... Αυτοί θα σε βοηθήσουν να δεις... Όταν κάποτε πρωτοπήρες τα γυαλιά που σου δώσανε δε με αναγνώρισες.. Τρόμαξες, τα πέταξες. Μα γονάτισες και τα πήρες ξανά.. Από τότε δεν με ξαναείδες...

Σαστίζεις, βαμμένο το πρόσωπο σου στάζει... Δε θυμάσαι ποιος είσαι...πως είσαι....Ποιος είσαι...ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ;;;;;

Και αν φοβηθείς και ανοίξεις το στόμα πια κραυγή δεν θα βγει...

Πρόσεξε θα φωνάξουν εκείνοι για σένα! Δεν χρειάζεσαι εσύ φωνή πια...

Ποιοι είμαστε εμείς; Γιατί τρέχουμε μέσα στη νύχτα; Τι μας κυνηγά και από τι να κρυφτούμε;

Είμαστε σκιές...

Είμαστε εμείς οι πρώτοι μακάριοι της γης κολασμένοι....

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ ΕΝ ΨΥΧΡΟ ΤΗΝ 6/12/08.

ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΜΑΣ.....

ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ...ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!!!!!


R.A.


(Έντυπο που βρήκαμε αφισοκολλημένο στους τοίχους της πόλης της Ζακύνθου το πρωί της 6/12/2010 και μας συγκίνησε...)

Comments (0)

Δημοσίευση σχολίου