Λίγες ουτοπικές σκέψεις, προς συζήτηση
Posted by NOIZ | Posted in Κείμενα/Έντυπα Rosso Nero | Posted on 5:00 μ.μ.
Η κοινωνία μας, αντίθετα με ότι μας μάθανε και θέλουν να πιστεύουμε, δεν έχει ανάγκη από κράτος και θρησκεία, είναι τεχνητά κατασκευάσματα τα οποία είναι αντίθετα στη φύση μας. Ο αναρχικός παλεύει για την καταστροφή του κράτους και φυσικά για την πλήρη χειραφέτηση του ανθρώπου από κάθε εξουσιαστική δομή. Το όραμα, αυτό για το οποίο μάχεται, είναι μιας κοινωνίας αποτελούμενη από μικρές αυτοοργανομένες και αυτόνομες κοινότητες που λειτουργούν σαν κομμούνες, με αμμεσοδημοκρατικό τρόπο, από τα κάτω προς τα πάνω. Οι αποφάσεις παίρνονται συλλογικά, δηλαδή όλοι έχουν φωνή και όλοι την χρησιμοποιούν. Ο καθένας κάνει ότι μπορεί για την κοινωνία και όχι για χρήματα και εξουσία. Η μεγαλύτερη αμοιβή είναι το μέλλον. Όλοι έχουν το δικαίωμα σε νερό, τροφή και στέγη. “Από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητες του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του". Ένας κόσμος όπου ολόκληρη η κοινωνία είναι μια οικογένεια. Με αλληλεγγύη και κατανόηση συνεργάζονται μεταξύ τους οι κοινότητες, για το καλό όλων. Χωρίς σύνορα και στρατούς, και κατά συνέπεια χωρίς πολέμους.
Χωρίς αστυνομία. Όταν δεν υπάρχουν νόμοι δεν υπάρχουν παράνομοι. Και πόσο μάλιστα χωρίς την ύπαρξη χρήματος και ιδιοκτησίας. Με την σωστή παιδεία και μόρφωση, όπου ολόκληρη η κοινωνία έχει την ευθύνη για την ανατροφή κάθε παιδιού, θα εξαλειφθούν εντελώς τα δυσλειτουργικά κοινωνικά φαινόμενα.
Αν πάλι γίνει ένα έγκλημα πάθους, ας πούμε, ο άνθρωπος αυτός θα αποβάλλεται μόνος του ή σε άλλες περιπτώσεις θα βοηθιέται και θα βρίσκονται οι ρίζες του προβλήματος και θα λύνεται. Δεν πάει έτσι στα καλά καθούμενα ένας άνθρωπος να σκοτώσει. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Με τη μελέτη, λοιπόν, του προβλήματος βρίσκεται η λύση ούτως ώστε να διορθωθεί και να μην ξαναγίνει στο μέλλον. Όχι με την φυλάκιση. Τα φαινόμενα αυτά σταδιακά θα πάψουν να υπάρχουν με τη μελέτης τους, τη μόρφωση και τη παιδεία. Η παιδεία είναι η λέξη κλειδί της νέας κοινωνίας μας.
συνεχίζεται
Ωραίες οι σκέψεις σου αλλά δυστυχώς στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία όχι απλά εθικτό δεν είναι τίποτα από όσα λες αλλά ασύλληπτα ακόμη και τα τα φανταστείς. Π.χ. για να δημιουργηθούν <> θα χρειαστεί, στη σημερινή εποχή, να μετατοπιστούν δισεκκατομύριοι άνθρωποι από τις μεγαλουπόλεις, πράγμα αδύνατον και καταστροφικό, όπως επίσης και να γκρεμιστούν τα περισσότερα κτήρια τους. Τα μέσα παραγωγής πάλι που τα βάζεις; Τι τα κάνεις; Θα τα γκρεμίσεις και αυτά;
Ωραίες οι σκέψεις σου αλλά δυστυχώς στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία όχι απλά εθικτό δεν είναι τίποτα από όσα λες αλλά ασύλληπτα ακόμη και τα τα φανταστείς. Π.χ. για να δημιουργηθούν "μικρές αυτοοργανομένες και αυτόνομες κοινότητες που λειτουργούν σαν κομμούνες" θα χρειαστεί, στη σημερινή εποχή, να μετατοπιστούν δισεκκατομύριοι άνθρωποι από τις μεγαλουπόλεις, πράγμα αδύνατον και καταστροφικό, όπως επίσης και να γκρεμιστούν τα περισσότερα κτήρια τους. Τα μέσα παραγωγής πάλι που τα βάζεις; Τι τα κάνεις; Θα τα γκρεμίσεις και αυτά;
Όπως γράφει και ο τίτλος της ανάρτησης είναι σκέψεις ουτοπικές. Δεν αναφέρονται στο τώρα, αλλά στο όραμα του πως μπορεί μακροπρόθεσμα να εξελιχτεί το τώρα. Δεν έχω όλες τις απαντήσεις. Δεν ξέρω πως θα γίνει η μετάβαση σε ένα καλύτερο κόσμο. Ξέρω όμως να ονειρεύομαι και να παλεύω για το καλύτερο, όσο ουτοπικό και ανέφικτο και αν φαίνεται.
Πάντως, όσον αφορά την μετατόπηση πλυθισμού από τις μεγαλοπόλεις, δεν νομίζω να είναι αυτό το μεγαλύτερο μας πρόβλημα και το πιο ανέφικτο. Ίσως με το να αραιώσουν λίγο μπορεί να γίνει μια αρχή. Δηλαδή να αναπνεύσουν και λίγο, να δημιουργηθούν μεγάλες εκτάσεις πρασίνου κτλ.
Το πιο δύσκολο, πάντως, είναι η ιδεολογική μετάβαση σε μια ανώτερη κοινωνία.
Δεν γνωρίζω αν το πιο δύσκολο είναι η ιδεολογική μετάβαση. Σίγουρα είναι δύσκολο. Ωστόσο, θα ανακύψουν πολλά πρακτικά προβλήματα σε τέτοιού είδους κοινωνίες. Ανεξάρτητα από αυτό όμως πρέπει να σού πώ ότι ο καπιταλισμός έχει τεράστιες βάσεις μέσα στην ανθρώπινη φύση και γι αυτό έστώ και έτσι κυριαρχεί παγκόσμια. Στηρίζεται στο ατομικισμό και όχι στη συλλογικότητα. Επομένως, το πρώτο βήμα που θα ήταν καλό να γίνει είναι η ανάδειξη της συλλογικής συνείδησης, της ομαδικής προσπάθειας ως αντίβαρο στην ατομικιστική σκέψη.
Ενα παρα πολύ καλό παράδειγμα:
«Πολλοί αγρότες στις κολλεκτίβες ήταν αγράμματοι. Είχαν όμως πίστη, πρακτική κοινή λογική, πνεύμα θυσίας και θέληση να δημιουργήσουν ένα καινούργιο κόσμο...» ΓΚΑΣΤΟΝ ΛΕΒΑΛ «Ούτε Φράνκο, ούτε Στάλιν»
Του Γιώργου Βότση, στην Ελευθεροτυπία της 27/9/2010
Σαν εξωγήινο αντιμετώπιζαν τον καλεσμένο στην εκπομή τους (15-9-10 MEGA) ο Δ. Καμπουράκης και ο Γ. Οικονομέας. Σαν να 'θελαν να τον αγγίξουν με το δάχτυλο για να διαπιστώσουν ότι είναι αληθινός. Και δεν είχαν άδικο, με τόσα πρωτάκουστα που έλεγε για το χωριό του στην Ανδαλουσία -μια αδιανόητη στην εποχή μας όαση ελευθεριακής κοινωνίας, μέσα στην παγκοσμιοποιημένη ζούγκλα του πιο βάρβαρου καπιταλισμού. Μια αυτόνομη κομμούνα.
Με αδιόρατο χαμόγελο και καθαρά μάτια ο γκριζομάλλης και γενειοφόρος Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο, καθηγητής της Ιστορίας, εκλέγεται συνεχώς τα τελευταία 30 χρόνια και με ποσοστό περί το 75% δήμαρχος στο μεγαλοχώρι (με 2.700 κατοίκους) Μαριναλέντα, όπου: η καλλιεργούμενη γη, τα εργοστάσια και τα σπίτια ανήκουν στον δήμο. Κάθε φαμίλια πληρώνει συμβολικό ενοίκιο 15 ευρώ το μήνα. Ολοι ανεξαιρέτως οι εργαζόμενοι, για 6,5 ώρες την ημέρα, παίρνουν 47 ευρώ μεροκάματο (περί τα 1.200 ευρώ το μήνα) είτε στα χωράφια είτε στα εργοστάσια είτε στις υπηρεσίες, και το ίδιο ο διευθυντής και ο δήμαρχος με τον ανειδίκευτο εργάτη. Σχολεία, γήπεδα και ιατρεία είναι του δήμου. Υπάρχει εκκλησία για τους ελάχιστους πιστούς, αλλά όχι και ιερείς («Δόξα τω Θεώ, δεν έχουμε ούτε έναν παπά...», είπε γελώντας ο δήμαρχος). Δεν υπάρχουν αστυνομία, δικαστήρια και κρατητήρια -με μηδενική βεβαίως εγκληματικότητα. Ενας μόνο αιρετός λαϊκός δικαστής αντιμετωπίζει παραβατικές συμπεριφορές χωρίς ποινές και τις προσωπικές διαφορές με νουθεσίες. Μοναδικό κέντρο αποφάσεων για όλα οι γενικές συνελεύσεις, τακτικές και έκτακτες.
Εξανέστη ο Καμπουράκης: «Δηλαδή, κύριε δήμαρχε, δεν μπορώ να έχω δικά μου δυο- τρία σπίτια να τ' αγοράζω και να τα πουλάω; Τι σόι ελευθερία είναι αυτή;».
«Οχι, δεν μπορείτε. Η κατοικία είναι δικαίωμα. Οχι εμπόρευμα ή επιχείρηση. Και δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς οικονομική δημοκρατία, δηλαδή ισότητα».
Πιο πονηρός ο Οικονομέας: «Μας κουφάνατε με όλα αυτά τα απίστευτα θαύματα. Δεν μπορεί, κάτι κρύβετε! Οπως έκρυβε πολλά και η Σοβιετική Ενωση, που την έχετε, προφανώς, πρότυπο».
«Το καθεστώς στη Σοβ. Ενωση ήταν κρατικός καπιταλισμός» το ξέκοψε, με μια μονοκοντυλιά, ο καταφανώς αντιεξουσιαστής δήμαρχος.
Με τόση ασχετοσύνη και κόντρα τον αδυσώπητο τηλεοπτικό χρόνο, άντε να εξηγήσει ο παράξενος δήμαρχος ποια πρότυπα έχει η κολεκτίβα της Μαριναλέντα και πως δεν ήρθε ξαφνικά ουρανοκατέβατη.
....
synexeia:
Δεν είναι αφελής ο δήμαρχος Γκορντίγιο για να ονειρεύεται ότι Μαριναλέντα μπορούν να ξεφυτρώσουν ξαφνικά παντού στον κόσμο. Τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας για μια ελευθεριακή κοινωνική οργάνωση υπερασπίστηκε με ιδιαίτερο πάθος στον τόπο όπου γεννήθηκε η αθηναϊκή δημοκρατία: αυτοδιεύθυνση, αποκέντρωση, αλληλοβοήθεια, οικονομική ισότητα, αλληλεγγύη -συνθήκες, δηλαδή, που διασφαλίζουν το δικαίωμα όλων των ανθρώπων να αποφασίζουν για τη μοίρα τους και να ζουν ανθρώπινα, με αξιοπρέπεια και ελευθερία.
Είναι πλεονασμός -λέει- να μιλάμε για άμεση δημοκρατία. Η δημοκρατία δεν μπορεί να είναι παρά μόνον άμεση. Η λεγόμενη αντιπροσωπευτική δημοκρατία του αστικού κοινοβουλίου δεν είναι ούτε δημοκρατία ούτε αντιπροσωπευτική, αφού ο ρόλος εντολέως και εντολοδόχου αντιστρέφεται: οι υποτιθέμενοι εντολείς (ο λαός) αποξενώνονται από τα κέντρα αποφάσεων και οι θεωρητικά εντολοδόχοι (οι επαγγελματίες πολιτικοί) αυτονομούνται και αποφασίζουν για πάρτη τους. «Η δημοκρατία που μας πουλάνε από την τηλεόραση -λέει ο Γκορντίγιο- είναι η δικτατορία του μεγάλου κεφαλαίου, των ληστών του ΔΝΤ και των τραπεζών...».
Μας βρήκε και μας τα 'πε στις παραμονές εκλογών για την τοπική αυτοδιοίκηση, που κατ' εξοχήν προσφέρεται ως πεδίον εφαρμογής αρχών της άμεσης δημοκρατίας.
Αλλά για μας πέρα βρέχει... Τα αναξιόπιστα πολιτικά κόμματα, υπεύθυνα απολύτως για την πολύπλευρη κρίση και το χάλι μας, εννοούν, με απύθμενο θράσος, να μας υποδείξουν τώρα και ποιους θα ψηφίσουμε!
Και τους εννέα (!) υποψήφιους περιφερειάρχες της Αττικής είχε καλέσει την περασμένη Δευτέρα στην εκπομπή του (ALTER) ο Ν. Χατζηνικολάου. Με τους μισούς απ' αυτούς της Αριστεράς, όλων των αποχρώσεων, μόνον ο Κ. Διάκος των Οικολόγων Πράσινων μίλησε για τους αναγκαίους, ιδιαίτερα στην τοπική αυτοδιοίκηση, θεσμούς άμεσης δημοκρατίας, που θα ενεργοποιήσουν τους πολίτες στα κέντρα αποφάσεων. Φαίνεται ότι εντυπωσίασε ώς και τον Χατζηνικολάου, που την επομένη ακούστηκε στο ραδιόφωνό του να λέει: «Να μου το θυμηθείτε, από τις κάλπες ο Διάκος θα βγει... Μητροπολίτης».
Δύο φορές, ώς τώρα, στόχος απόπειρας δολοφονίας, ο αντιεξουσιαστής δήμαρχος Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο, στις λίγες μέρες που φιλοξενήθηκε εδώ, πρόβαλε την κολεκτίβα της Μαριναλέντα ως χειροπιαστή επιβεβαίωση της διαχρονικά αναλλοίωτης αλήθειας: Δεν υπάρχει ελπίδα για έναν ανθρώπινο κόσμο, όσο η κοινωνία παραμένει παθητική, αδρανής και υποταγμένη, όσο δεν αυτενεργεί, δεν αυτονομείται, δεν χειραφετείται, δεν παίρνει στα χέρια της την απελευθέρωσή της, χωρίς μεσσίες και διαμεσολαβητές.
Δέσμιοι της αλαζονικής μιζέριας τους οι αρχομανείς ηγέτες της δικής μας Αριστεράς καμώνονται πως ούτε τον άκουσαν ούτε τον είδαν.
apo www.tvxs.gr
πολυ ωραια ααυτα που λες κ ακομα πιο ωραιο το παραδειγμα με τν Μαριναλέντα. αλλα αυτο που πιστευω και απ ο,τι εχω καταλαβει απ τν ανθρωπινη φυση είναι οτι μεν πλαστηκαμε για να ζουμε ελευθεροι, αλλα κολλαω λιγο στο θεμα ισοι. απο τν αποψη ότι καποιοι παντα μα παντα θα θελουν το λιγο παραπανω, να εξελιχθουν, να μην ειναι στο ιδιο επιπεδο με τους αλλους - οχι απαραιτητα απο κακια η ψωνιο αλλα επειδη πιστευουν πως εχουν τη δυνατοτητα σε σχεση με τους υπολοιπους("καλος" εγωισμος με λιγα λογια). Ακομα κ στους πρωτογονους καποιοι ήταν οι αρχηγοι των φυλων.
τώρα θα μου πεις ότι ολα αυτα είναι ουτοπικα κ το θεμα μας δν ειναι πολιτικη συζητηση. δικιο εχεις αλλα τπτ δεν ειναι τελειο στην φυση (κ στη Φυσικη κανουμε αρκετες συμβασεις) κ φυσικα τπτ δν μπορει να υπαρξει σε τελεια μορφη. αλλα θα προχωρησω λιγο παραπερα:πιστευω το οτι δν υπαρχει ουτοπια ειναι καλο γτ εχουμε την ευκαιρια να παλεψουμε, να διορθωσουμε τα πραγματα. φαντασου να ηταν ολα τελεια. τοτε θα καθομασταν κ δν θα καναμε τπτ (παιζει να μν ειχαμε δημιουργηθει καν γτ η φυση δν θα τν αναγκη να εξελειχθει)
καλη η θεωρια αλλα κ η πραξη? νομιζω οτι ο μονος τροπος ν αλλαξουμε ειναι ολοι μας να αποκτησουμε μια ιδεολογια, μια σταση ζωης - σαφως πιο ανθρωπινες. δν πρεπει να μαστε ερμαια κανενος κ υποδουλοι σε τπτ - π.χ. να μν πουλαμε τν χαρακτηρα μας για μια κ..δουλεια με πολλα λεφτα.(ποτε δν εκαναν κανεναν ευτυχισμενο μονιμα). δν μπορουμε να περιμενουμε απο τους μεγαλους, τους βολεμενους να μας αλλαξουν τν κοσμο! (βλακες ειναι?) πρεπει εμεις να προσπαθησουμε να κανουμε τν διαφορα σα νεα γενια που να μν αγαπαει κ τοσο την σταθεροτητα, τν βολεψια που λεμε!