Η «Υπόθεση της Σκάλας», παρότι δεν είναι ευρέως γνωστή όπως π.χ. η υπόθεση της PIAZZA FONTANA στο Μιλάνο, δεν παύει να είναι μια από τις πιο σκοτεινές υποθέσεις του κοινωνικού αγώνα.

Το 1978 η Ισπανία, μόλις είχε αρχίσει να ξυπνάει από τον παρατεταμένο λήθαργο της δικτατορίας. Η ομαλή μετάβαση από τη δικτατορία στη δημοκρατία, δε σήμαινε τίποτε άλλο από την εντατικοποίηση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, σύμφωνα με το πνεύμα των καιρών. Μην ξεχνάμε ότι η δεκαετία του ΄70 είναι κομβικό σημείο της παγκόσμιας καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Αυτά που διαδραματίζονται στην εποχή μας, είναι η άμεση συνέπεια εκείνης της περιόδου.

Η αναδιάρθρωση της Ισπανικής οικονομίας, εκφράζεται μέσα από το «ΣΥΜΦΩΝΟ ΤΗΣ ΜΑΝΚΛΟΑ», το οποίο έφερνε βαθιές και βίαιες ανακατατάξεις σε όλο το οικονομικό και κοινωνικό πλέγμα της χώρας. Αυτά θα γίνονταν πράξη μέσα από τον έλεγχο των μισθών, την αναδιάρθρωση του προσωπικού στη βιομηχανία, τον κανονισμό της εργασίας και την κατάργηση στους περισσότερους κλάδους της συλλογικής σύμβασης εργασίας.

Η έξοδος από τη δικτατορία, έβρισκε τους Αναρχοσυνδικαλιστές της C.N.T. ιδιαίτερα δυνατούς και ουσιαστικά το μόνο αντίπαλο του καθεστώτος. Από την άλλη η C.N.T. χαρακτηριζόταν από αντιφάσεις που δημιουργούσαν οι διαφορετικές τάσεις και απόψεις. Η κατάσταση αυτή ήταν ήδη φανερή με τις γνωστές τραγικές συνέπειες μέσα στον εμφύλιο του 36-39. Η σαραντάχρονη όμως έντονη αντιδικτατορική δράση, κράτησε τις αντιφάσεις αυτές ανεκδήλωτες.

Στις 16/1/1978 η C.N.T. διοργανώνει πολυπληθή πορεία ενάντια στο «ΣΥΜΦΩΝΟ ΤΗΣ ΜΑΝΚΛΟΑ». Με την ολοκλήρωση της πορείας, μπροστά από τη Σκάλα, το κτήριο δηλαδή της Όπερας, κάποιοι μέσα από τη πορεία πυρπολούν το κτήριο με βόμβα μολότοφ. Τα αποτελέσματα αυτής της επίθεσης ήταν τραγικά. Το κτήριο παραδίδεται στις φλόγες και τέσσερις εργαζόμενοι χάνουν τη ζωή τους. Ο ένας μάλιστα από αυτούς ήταν μέλος της C.N.T. ενώ οι άλλοι τρείς της U.G.T. του σοσιαλιστικού δηλ. Συνδικάτου.

Αμέσως εξαπολύεται από την κυβέρνηση και τα μ.μ.ε. ένας σφοδρός πόλεμος λάσπης ενάντια στην C.N.T. και γενικότερα στους αναρχικούς οι οποίοι παρουσιάζονται ως κοινοί κακοποιοί και η οργάνωσή τους ως τρομοκρατική. Υπό την ένταση των γεγονότων και με το δεδομένο των εσωτερικών αντιφάσεων της C.N.T. κανείς δεν μπορούσε να αντικρούσει αυτή την εικόνα.

Μέσα στην C.N.T. ξεσπάει πόλεμος ανάμεσα στις δύο τάσεις: των συνδικαλιστών από τη μια μεριά και την αναρχική τάση της F.A.I. από την άλλη. Οι μεν συνδικαλιστές ζήτησαν με σφοδρότητα την καταδίκη των ενόχων και τον αποκλεισμό των επικίνδυνων στοιχείων, ενώ η αναρχική τάση της F.A.I. προφανώς μη πειθόμενοι με την αληθοφάνεια των γεγονότων, υποστήριξε την αλληλεγγύη στους συλληφθέντες. Αυτή η διένεξη καταλήγει στη διάσπαση της C.N.T. η οποία φυλλορρόησε και μέσα σε ένα χρόνο από 120.000 επίσημα μέλη έμειναν 6.000.

Το ψέμα όμως έχει κοντά ποδάρια, έτσι περνώντας ο καιρός και ερχόμενα στο φως καινούργια στοιχεία, αποκαλύφθηκε ότι ο υποκινητής της επίθεσης γνωστός με το ψευδώνυμο “el grambillo” ήταν πράκτορας της ασφάλειας που δρούσε για καιρό στο εσωτερικό της C.N.T. Αυτός ήταν που έπεισε άλλους τρείς νεαρούς αναρχικούς να πραγματοποιήσουν την επίθεση εναντίον της «Σκάλας».

Οι νεαροί συλληφθέντες αφέθησαν ελεύθεροι λόγω μη επαρκών στοιχείων και η κυβέρνηση έκλεισε το φάκελο της υπόθεσης έως το 2035 με το χαρακτηρισμό «ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΟ».


Από το Φάσκελο 2