Το τελευταίο διάστημα στο νησί μας γίνεται όλο και πιο φανερό το αρρωστημένο πρόσωπο της κοινωνίας μας. Μια κοινωνία βασισμένη στην ατομικότητα και την απληστία. Ένα σύστημα όπου όλες οι αξίες διαστρεβλώνονται και διαμορφώνονται στα συμφέροντα του καθενός. Από τον μαφιόζο βομβιστή δήμαρχο έως τον αυτόχειρα αστυνομικό διευθυντή (αν ήταν αυτόχειρας και δεν τον φάγανε οι μαφίες της Ζακύνθου), τις ένοπλες ληστείες σε τράπεζες και υπηρεσίες, τις πιστολιές σε νυχτερινά κέντρα, τα γαζώματα αυτοκινήτων, το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, τις τοκογλυφίες και τους εκβιασμούς, ακόμη και η τοποθέτηση ισχυρού εκρηκτικού μηχανισμού σε περίπτερο δίπλα σε σχολείο.. η λίστα μπορεί να συνεχιστεί... Η Ζάκυνθος είναι μια αντανάκλαση της κοινωνίας μας στο σύνολο της. Είναι ξεκάθαρο πια ότι κάτι δεν πάει καλά, δεν πάει άλλο. Όλοι το γνωρίζουμε αυτό και δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Η κοινωνία μας έχει πάρει τον κατήφορο και δεν σταματάει εύκολα τώρα.

Λένε κάποιοι: <<Μα τι φταίει η κοινωνία και το σύστημα μας για μερικά αποβράσματα που ληστεύουν τον κόσμο; Να φτιάξουμε και άλλους νόμους πιο αυστηρούς, να βάλουμε περισσότερες κάμερες και αστυνομία και να φτιάξουμε και άλλες φυλακές>>. Αυτά τα “αποβράσματα” είναι προϊόν της κοινωνίας μας. Είναι το σύστημα που ευνοεί επίδοξους ληστές και εγκληματίες. Είναι η κοινωνία που τους διαμορφώνει και τους δημιουργεί. Το ίδιο σύστημα φτιάχνει τους νόμους, τις φυλακές κτλ, το ίδιο σύστημα παράγει και θέλει να συνυπάρχουν τέτοιου είδος φαινόμενα. Είτε είσαι μικροαπατεώνας που κλέβει με κομπίνες ανυποψίαστους ανθρώπους είτε είσαι μαφιόζος νονός της νύχτας, το πρόβλημα είναι το ίδιο, απλά είναι διαφορετικά συμπτώματα. Το σύστημα μας αναγκάζει να είμαστε “ανήθικοι” για να επιβιώσουμε. Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός. Είναι σχεδιασμένο έτσι ούτως ώστε να τρωγόμαστε μεταξύ μας και οι αληθινοί εγκληματίες να κάνουν ότι θέλουν. Άρα πολεμώντας τα συμπτώματα δεν κάνεις τίποτα. Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν λύνεται με περισσότερη αστυνομία και μεγαλύτερες φυλακές κτλ. Είναι αλλού η ρίζα και δεν πρόκειται να πάμε ποτέ μπροστά αν δεν τη ξεριζώσουμε.
συνεχίζεται...

"NOIZ"