Με μια πρώτη ματιά φαίνεται πως η πλειοψηφία του ζακυνθινού λαού έχει συνηθίσει να αποδέχεται και υπηρετεί τα θέλω του κάθε άρχοντα που περνά από αυτό το τόπο είτε αυτοί είναι Ενετοί, Άγγλοι, Γερμανοί, Αυστριακοί, Αλιτζουρίνοι πειρατές, ντόπιοι Κόντηδες ή το νέο στυλ αποικιοκρατίας – οι πολυεθνικές εταιρίες τουρισμού που ξεζουμίζουν όλο τον πλανήτη. Έχουμε δει πολλούς.
Οι περισσότεροι δουλεύουν τους καλοκαιρινούς μήνες στον τομέα του τουρισμού, ξεπουλώντας για γελοία ποσά, ότι έχει απομείνει από τον πολιτισμό τους. Εμπορεύονται την ελληνική κουζίνα, την περανζάδα με άμαξες, την χελώνα, άντε και καμιά καντάδα. Βρωμίζει τις θάλασσες και τις παραλίες με τουριστικά καραβάκια που κάνουν το γύρο του νησιού και μπουκάρει αδιάκριτα στα λίγα απομείναντα μοναχικά μέρη, κατακλύζοντας τα με δυνατή μουσική, ηλιοκαμένους τουρίστες και αδειούχους αστούς. Φτιάχνει καραβάκια με γυάλινο πάτο για να παρακολουθεί ξεδιάντροπα τη χελώνα καρέτα. Αυτή, ενώ έχει ακολουθίσει τα μαγνητικά πεδία της γης και έχει διανύσει εκατοντάδες χιλιόμετρα, φτάνει στην αφετηρία του ταξιδιού της, στον νότιο κόλπο του νησιού. Το κάνει εδώ και χιλιάδες χρόνια για δώσει ζωή στις επόμενες γενιές, χωρίς κερδοφόρα κίνητρα και απληστία.
Ζακυνθινοί, αμόρφωτοι, δούλοι του κάθε καταπιεσμένου στην πατρίδα του τουρίστα, που έρχεται εδώ για να τα σπάσει και να ικανοποιήσει ερωτικές φαντασιώσεις μέσα σε θορυβώδεις, άχαρους ναούς της διασκέδασης. Δούλοι της κάθε μεσήλικης επισκέπτριας που λιώνει κρεμοπασαλιμένη σε μια ξαπλώστρα, δίπλα στον βαρετό της σύζυγο. Για ποιον ξεπουλιέστε?
Η ανεξέλεγκτη οικοδόμηση έγινε χόμπι και φαίνεται πως λίγοι αναρωτιούνται αν πολλά από τα αντισεισμικά τέρατα αρχιτεκτονικής ταιριάζουν στο νησί στο Ιόνιο ή καν στον ελλαδικό χώρο.
Στο Βραχίονα ασφαλτοστρώσανε τους χωματόδρομους που έχουνε πρόσβαση σε κολπίσκους και παραλίες, βάλανε και μια καντίνα, η οποία σε λίγα χρόνια θα γίνει ταβέρνα με σπεσιαλιτέ το γκρικ σάνσετ και ούτω καθεξής. Χτίσατε μεγάλα ξενοδοχειακά μπλοκ σε στυλ λευκού οίκου με κολόνες ιονικού ρυθμού και κιτς αγάλματα στης πύλες των γκαράζ. Που τα μάθατε αυτά? Στo prime time zone της ΤV?
Κατεβαίνοντας τη νύχτα από τα βουνά ο πλήρης φωτισμένος κάμπος δίνει την εντύπωση μίας μεγαλούπολης τύπου Τσικάγο.. Σε λίγο καιρό η Χώρα της Ζακύνθου θα τα κατασπαράξει όλα.
Τελικά όλα είναι θέμα παιδείας. Τα παιδιά στο σχολείο ευαισθητοποιούνται μεν για περιβαλλοντολογικά θέματα, από την άλλη δεν μαθαίνουν να κινούνται αυτόνομα μέσα σε αυτό. Να διδάσκονται χρήσιμα πράγματα όπως το πώς να μαζεύουν πόσιμο νερό από την βροχή, να γνωρίζουν της ιαματικές ιδιότητες της τοπικής χλωρίδας, ή να ανάβουν μία φωτιά και να την ελέγχουν, χωρίς να κάψουνε ένα δάσος. Μαθαίνουν πως ο άνθρωπος στέκεται απέναντι στο περιβάλλον και όχι ότι είναι ένα αδιάσπαστο κομμάτι της φύσης που δεν είναι καλό να την τροποποιεί για την βόλεψη του. Αυτές οι γνώσεις δεν φαίνεται να χρησιμεύουν στην επαγγελματική σταδιοδρομία τους, οπότε αγνοούνται.
Αυτοί που διαπράττουν τα πιο βάναυσα περιβαλλοντολογικά, πολιτισμικά και αισθητικά εγκλήματα και συνήθως τη γλυτώνουν με κάποιο μυστήριο τρόπο, ή αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις να κάψουνε δασικές εκτάσεις για να χτίσουν ή να φυτέψουν καμία ελιά, δεν υπολογίζουν ότι αυτές τους οι αποφάσεις αφορούν και επηρεάζουν όλους. Ολόκληρο το ζωτικό βασίλειο… δέντρα, ζώα και ανθρώπους. Αν αφανίσουμε το είδος μας και προκαλέσουμε πλήρη μόλυνση στην επιφάνεια του πλανήτη, η γη σε μερικά χιλιάδες χρόνια θα είναι πάλι υγιής, γιατί είναι ζωντανή και έχει έναν φωτεινό πυρήνα στα σωθικά της, από όπου ξεχειλίζει καθαρή δύναμη. Μένει μόνο να μην την ανατινάξουμε με τις πυρηνικές βόμβες που έχουμε φυτέψει μέσα της.
Κάθε παρέα, κάθε ένας μπορεί να πάρει την πρωτοβουλία να αφυπνιστεί, να ακούσει τα ένστικτα του, τι του ψιθυρίζει η καρδιά του, να υψώσει την φωνή του, να αλητέψει στους δρόμους και να μάθει από την ίδια την ζωή, τρόπους για να δημιουργεί, να εκφράζεται, και να ζει τα όνειρα του ολοένα. Να βρει μεθόδους για να αντιμετωπίσει αυτούς που έτσι και αλλιώς δεν νοιάζονται για εμάς, δε έχουν κανένα μεράκι για τον τόπο τους, για καμία τέχνη και δεν έχουν ιερό και όσιο μέσα τους. Αυτούς περιορίζουν τον ζωτικό μας χώρο και τα όνειρα μας.
Γεννηθήκαμε ελεύθεροι επάνω σε αυτόν τον πλανήτη και καλά θα κάνουμε, όσο είμαστε εδώ, να συνεχίσουμε να διεκδικούμε αυτή την ελευθερία κάθε στιγμή με κάθε τρόπο. Την ελευθερία της έκφρασης, της ελεύθερης διακίνησης ιδεών, την ελευθερία της κίνησης πέρα από τα σύνορα που έχουνε ορίσει τα κράτη ή τους ηθικούς νόμους που ορίζουν οι κοινωνίες. Την ελευθερία να ανοίγουμε τα μυαλά μας, να διευρύνουμε την συνείδηση μας και να πειραματιζόμαστε με τα αντιληπτικά μας όρια για να τα σπάσουμε. Είμαστε μισότρελοι άγιοι, πολεμιστές και καλλιτέχνες. Αστέρια από μακρινούς γαλαξίες λάμπουν στα μάτια μας, δυνατός άνεμος φυσά στις θαρραλέες καρδιές μας. Στις τσέπες μας δεν κρύβεται τίποτα πέρα από ένα μάτσο τρέλα, αγάπη για ετούτη τη γη που μας τυλίγει με την μαγεία της, και ατελείωτη δίψα για ζωή. Δεν έχουμε όρια γιατί έχουμε ψυχή.

Ζακυνθινοί, αρχοντοχωριάτες, σκατορουφιάνοι, σκλάβοι του εύκολου χρήματος, που νομίζετε ότι κοροϊδεύετε και όλο τον κόσμο από πάνω..το χρήμα δεν αντικαθιστά το βίωμα. Ήρθε η ώρα σας.
Ευχόμαστε τα δέντρα να μεγαλώσουν γρήγορα γιατί μάλλον ποτέ δεν έπρεπε να είχαμε κατέβει από αυτά.

ΦΩΣ ΠΑΝ