Λίγες στιγμές ελευθερίας
εδώ και κεί
χωρίς βάση, χωρίς τέλος ή αρχή
και μετά χάνομαι μέσα στο τίποτα
σαν να πάτησα delete, σαν να μην έγινε
Τι είναι αυτό που με κρατά πίσω
και ταυτόχρονα με σπρώχνει μπροστά;
Τι έχει να μου πει η καρδιά;
Μια σκέψη που δεν θέλει να βγει
Δεν κατεβαίνει, δεν είναι καθαρή.
Δεν βγήκε όταν ήταν η στιγμή
και τώρα μούτρωσε, το έπιασε εγωισμός.
Τη μια στιγμή πετάω ανάλαφρος
σαν το φύλλο που πέφτει από το δέντρο
Την επόμενη κούραση
Πασκίζω από κάπου να πιαστώ
Με το ζόρι προχωράω
Θέλω, δεν θέλω, οριακό σημείο
μια λεπτή γραμμή με χωρίζει από την παραίτηση.
Και μετά πάλι από την αρχή.
Πάνω κάτω

ΝΟΙΖ